Klasyczna antena satelitarna montowana na maszcie antenowym.

Dwa krótkie trzpienie z drutu to właściwe anteny satelitarne.

Ponieważ satelity telewizyjne transmitują z częstotliwością od 10,7 do 12,75 GHz (10,7 do 12,75 miliarda oscylacji na sekundę), wymagane anteny odbiorcze mają tylko kilka milimetrów długości. Aby móc odbierać oba poziomy odbioru, jedna antena jest ustawiona poziomo, a druga pionowo.

Te małe szpilki są umieszczone w przetworniku o niskim poziomie szumów (LNB do konwertera blokowego o niskim poziomie szumów).

W tym konwerterze LNB sygnały stacji są wzmacniane i przekształcane w zakres częstotliwości od 950 do 2,150 MHz. Częstotliwości te można następnie bez problemu przesyłać za pomocą kabla koncentrycznego. Konwertery LNB mogą zrobić jeszcze więcej.

W naszym poradnikiem przygotowaliśmy dla państwa wszystkie informacje na temat LNB.

Zadanie anteny satelitarnej stanowi odblaskowa i wiązanie.

Aby na krótkich kołkach antenowych w LNB mógł być dostępny wystarczająco silny sygnał, wykorzystywany jest reflektor.

Odbłyśnik zbiera sygnały nadajnika jak szkło powiększające i łączy je na wejściu (zasilaniu) LNB.

W tym sensie reflektor SAT często określany jest również jako antena satelitarna, was jednak technicznie nie jest całkiem poprawny.

Rzeczywiste anteny są ukryte w konwerterze LNB.

Termin anteny satelitarnej jest już dość trafny.

Odbiornik steruje konwerterem LNB i przełącza programy.

Po przekonwerczeniu sygnałów z LNB na „częstotliwość nadającą się do odbioru kablowego” można je przekazać do odbiornika SAT.

Odbiornik SAT może być podłączony do niezależnego urządzenia lub bezpośrednio do telewizora.

Do głównych zadań odbiornika satelitarnego należy dostawa i sterowanie konwerterem LNB / multi-switch, przełączanie programów oraz dostarczanie obrazu i dźwięku do telewizora.

Multiprzełącznik rozdziela sygnały SAT do odpowiednich urządzeń.

W przypadku systemów satelitarnych z wieloma uczestnikami pracuje się z multiprzełącznikami. Multiprzełącznik posiada cztery wejścia SAT, do których z reguły podłączony jest konwerter Quattro LNB. Dzięki temu w dolnym zakresie częstotliwości od 10,7 do 11,75 GHz (niskie pasmo) i w górnym zakresie częstotliwości od 11,8 do 12,75 GHz (wysokie pasmo) dostępne są poziomo i pionowo spolaryzowane stacje.

W zależności od tego, który program chce zobaczyć, odbiornik satelitarny dostarcza napięcie stałe na wysokości 14 V do nadajnika spolaryzowanego w pionie lub 18 V do poziomo spolaryzowanego nadajnika. Jeśli nadajniki mają zostać odebrane w górnym paśmie częstotliwości, odbiornik nakłada na napięcie stałe jeszcze sygnał sterujący 22 kHz.

Multiprzełącznik wykrywa napięcie lub sygnał sterujący, który jest doprowadzany do każdego wyjścia i łączy wyjście z odpowiednim wejściem.

Ustawienie poziome według długości miejsca montażu.

Dokładne położenie satelitów określa się pod kątem ich położenia na zachód od (w) lub na wschód (E) od punktu zerowego. Główny południk to półkolista linia biegnąca od północy do południowego bieguna przez londyńskie obserwatorium Greenwich.

Aby sprawdzić miejsce montażu anteny satelitarnej, należy wiedzieć, na jakiej pozycji znajduje się satelita oraz na jakiej pozycji (w odniesieniu do wartości zerowej) znajduje się miejsce montażu.

W odniesieniu do Niemiec możliwe są lokalizacje od ok. 6 E (w zachodnich Niemczech) do 15 E (we wschodnich Niemczech) na wschód od południka głównego.

Jeśli np.° w regionie Monachium (ok. 12 na wschód od zerowej wartości meridiana) antena satelitarna° ma odbierać system satelitarny ASTRA na 19,2 E, należy najpierw ustawić antenę na południe.

Jest to konieczne, ponieważ satelity znajdują się na orbicie geostacjonarnej nad równikiem. Dokładne ustawienie wynosi wtedy 7,2 <1 /> „w lewo” od południa (19,2 <2 /> E - 12 <3 /> E = 7,2 <4 /> E), gdy stoisz za lustrem.

Im dalej na północ, tym bardziej stroma jest antena.

Jak musi stać antena satelitarna (Elevation), zależy ona również od lokalizacji anteny odbieranego satelity. Ogólnie rzecz biorąc, im bardziej na południu znajduje się miejsce budowy, tym bardziej lustro musi być skierowane do góry.

W odniesieniu do systemu satelitarnego Astra na 19,2 E, wzniesienie w północnych Niemczech wynosi około 27 (patrz Rysunek A), aw południowych Niemczech około 35 (patrz Rysunek B).

Wiele uchwytów na antenach satelitarnych posiada skalę, w której elewacja może być wstępnie ustawiona przed montażem w miejscu montażu. Skale nie są bardzo dokładne, ale mogą być użyteczne jako duże.

Nie wolno zacieniać urządzeń satelitarnych przeszkodami.

Często patrzymy na anteny satelitarne w nietypowych miejscach montażowych, np. pod parapety, pod balkonami lub za krzakami. Słusznie zadajemy sobie pytanie: czy nadal działa poprawnie, czy antena jest częściowo zasłonięta przez dach, balkon lub rośliny?

Podczas gdy boczny (poziomy) kierunek odbioru można stosunkowo łatwo sprawdzić za pomocą pomyślanego przedłużenia ramienia LNB, utrudniony jest kierunek odbioru pionowego.

W razie wątpliwości tabele mogą być dalej pomocne lub można użyć kątomierza satelitarnego

Żaden przewód gwintowy nie może mieć kontaktu z rdzeniem przewodu neutralnego.

Podłączenie systemu satelitarnego jest dość proste, ponieważ między poszczególnymi komponentami muszą zostać zamontowane kable koncentryczne. 

Podczas montażu złączy F należy jednak zwrócić uwagę, aby karty gwintujące dla przewodu plecionego (przyłącze minus) nie miały kontaktu z przewodzeniem przewodu neutralnego (przyłącze plus).

W takim przypadku zadziałałby bezpiecznik w odbiorniku satelitarnym, ale LNB nie otrzymałoby napięcia zasilania i odbiór SAT nie działałby.

W przypadku korzystania z istniejącego okablowania należy pamiętać o ukrytych pod tynkiem rozdzielnicach, filtrze lub puszkach antenowych. Posiadają one częściowo kondensatory, które przerwą zasilanie prądem stałym konwertera LNB.

W przypadku uczestnika instalacja jest bardzo prosta.

Wysokiej jakości SAT Finder wskazuje siłę sygnału i satelitę.